Nie dam rady jej tego wyznać. Nie przejdzie mi to przez gardło!” Wszystko co płynie prosto z serca trudno przekazać. Dlaczego? Ponieważ poprzez wyznania odsłaniamy samych siebie. Chcemy pokazać innym co czujemy i jacy jesteśmy, jednak czegoś się obawiamy. Strach może brać się stąd, iż boimy się czy zostaniemy zaakceptowani przez innych, takimi jakimi jesteśmy. Zdzieramy maskę i pokazujemy swoją bardziej intymną stronę . Trudność w komunikowaniu własnego wnętrza to kwestia także inności nas ludzi, jako pojedynczych jednostek. Człowiek pragnie zaznaczać swoją indywidualność i jednocześnie uzyskać akceptację otoczenia tej inności. Trudność polega na tym, że odsłanianie własnego wnętrza pokaże innym jak różnimy się od siebie. Człowiek chciałby pokazywać tą inność, lecz jednocześnie boi się, że zostanie niezaakceptowany przez otoczenie.
Jak zatem mówić o tym co dla nas trudne?
1) Zadbaj o otoczenie w jakim zamierzasz otwierać się przed drugą osobą. Może to być miejsce publiczne jak np. restauracja lub rynek w mieście, jeśli obecność innych nie będzie dla Ciebie krępująca. Jeśli wolisz rozmowę w cztery oczy, dobrym pomysłem może być dom, mieszkanie, o ile nie będzie innych domowników. Kolejną propozycją może być spacer. Dzięki świeżemu powietrzu dużo łatwiej pozbierać myśli i je wyrazić w komunikatywny sposób.Najważniejsze jest wybranie miejsca, w którym po prostu – będziesz czuć się komfortowo i bezpiecznie.
2) Sprawdź jaki humor ma Twój rozmówca. Jeśli np. Twoja dziewczyna/chłopak miała dzisiaj kiepski dzień w pracy i odkąd wróciła jest nadąsana i kapryśna, warto przełożyć rozmowę na inną okazję. Kiedy Twój rozmówca jest w złym nastroju, bardzo prawdopodobne, że Twoje wyznanie, zwłaszcza trudne, odbierze jako gorszą wiadomość, niż w rzeczywistości jest. Dlatego też zaczynanie rozmowy w sytuacji nieprzychylnej może być złym posunięciem. Z drugiej strony istnieją sytuacje, kiedy należy wyrazić własne zdanie niezależnie od humoru drugiej osoby. Nie zawsze odkładanie na później jest dobrym pomysłem. Potrzeba pewnego wyczucia, aby wiedzieć kiedy rozmawiać od razu, a kiedy odczekać.
3) Jeśli chcesz porozmawiać o trudnych sprawach nie umniejszaj, ani nie powiększaj problemu. Bądź uczciwy wobec siebie i swojego rozmówcy. Przedstaw problem rzeczowo i powiedz jak się z tym czujesz. Lepiej powiedzieć wszystko tak, jak jest i przyjąć odpowiedzialność za konsekwencje tej rozmowy. Dużo ważniejsze jest życie w prawdzie, niż udawanie i skrywanie się za strachem.
4) Daj swojemu rozmówcy swobodę i zrozumienie. Niech spokojnie przyjmie komunikaty i poczekaj na odpowiedź zwrotną. Nie naciskaj, lecz cierpliwie trwaj. Niekiedy osoba, która usłyszy coś bardzo bolesnego, nie chce kontynuować rozmowy. Wtedy nie żądaj uparcie informacji zwrotnej. Twój rozmówca może potrzebować czasu, aby poukładać sobie myśli i kiedy będzie na to gotowy wróci do rozmowy.
Komunikowanie spraw trudnych, bolesnych, kłopotliwych jest zawsze nieprzyjemną sytuacją. Często musimy przyznać się do błędu i okazać skruchę, innym razem przekazać trudną informację np. o śmierci bliskiej osoby. Potrzeba odwagi, aby odkryć siebie i otworzyć się na drugą osobę. Powiedzmy sobie szczerze, łatwe to nie jest. Jednak jeśli zależy nam na prawdzie i relacji z daną osobą, naprawdę warto się zmobilizować i wyznać co leży nam na sercu. Zachętą niech będą słowa: „ czasami najlepiej jest coś z siebie wyrzucić, aby móc poukładać to od nowa.”
Opracowała: Natalia Weryńska